အခ်စ္
အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္ပီးအမ်ားၾကီးမသိပါဘူး။သိသေလာက္ေတာ႔ေဖၚၿပေပးလုိက္ပါတယ္။
ခ်စ္တယ္လုိ႔သူကေၿပာလာပီဆုိ သူကကုိယ္႔ကုိဘယ္လုိမ်ိဳးခ်စ္ခ်င္တာလဲ သူအခ်စ္ကရင္႔က်က္တဲ႔
အခ်စ္မ်ိဳးလားဒါမွမဟုတ္ ကေလးဆန္တဲ႔အခ်စ္မ်ိဳးလားဆုိတာစဥ္းစားရမွာေပါ႔ေလ။အဲလုိနဲ႔ ၂မ်ိဳး
၂စားခြဲထုတ္ၿကည္႔လုိက္ပါတယ္။
ကေလးဆန္တဲ႔အခ်စ္
ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ မရလုိ႔ မၿဖစ္ေတာ႔ဘူး။
တၿခားသူေတြကုိ ကုိယ္႔နဲ႔ႏွဳိင္းၿပီး ၿမင္ေနတယ္။ကုိယ္႔ကုိယ္ပြားလုိ႔လည္းထင္ေနတယ္။တၿခားသူတစ္
ေယာက္ေယာက္အနားမွာ ရွိေနမွ ကုိယ္႔ဘ၀က ၿပည္႔စံုမွာလုိ႔လည္း ခံယူထားတယ္။
ကုိယ္႔ကုိ ခ်စ္တယ္လုိ႔ တစ္ခ်ိန္လံုး ေၿပာေန၊ အားေပးေနဖုိ႔လုိတယ္။
ကုိယ္႔ရဲ႔ရုပ္ပုိင္း၊ စိတ္ပုိင္း လုိအင္ေတြ ၿပည္႔၀ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ တၿခားသူေတြအေပၚမွာ မွီခုိေနရတယ္။
ကုိယ္႔ခံစားခ်က္ေတြကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္စြမ္းမရွိဘူး။ အားငယ္စိတ္ ၀င္လာဖုိ႔၊စိတ္ဓါတ္က်သြားဖုိ႔ကလည္း
ဘာဆုိဘာမွ မခက္ဘူး။
ေသခ်ာတာ၊ခုိင္မာတာကုိပဲ အငမ္းမရ လုိခ်င္ေနတယ္။
ကုိယ္႔ခ်စ္တဲ႔သူသာ အနားမွာ မရွိရင္ ကုိယ္လည္း ေနစရာမရွိေတာ႔သလုိ ခံစားရတယ္။
ဒါဆုိဒါမွ၊ အခုဆုိ ခုမွ ဆုိၿပီးပစၥဳပၸန္ ကုိပဲဦးစားေပးေနတတ္တယ္။
သည္ကမၻာေလာကၾကီးမွာ ကုိယ္ တစ္ေယာက္တည္းသာ အေရးၿကီးတယ္လို႔ ခံယူတယ္။ ကုိယ္႔ၿဖစ္ခ်င္တာ
အားလံုးကုိယ္႔ၿဖစ္ေစခ်င္သလုိပဲ ၿဖစ္ကုိၿဖစ္ရမယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။
အေၿပာင္းအလဲတခု ၿဖစ္လာမွာကုိ္ ေသမေလာက္ ေၾကာက္တယ္။ဒုကၡခံဖုိ႔လည္း စိတ္ကုိ မကူးမိဘူး။
ကုိယ္႔ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ မခြဲမခြာရွိေနဖုိ႔ အတြက္ ဘာကုိမဆုိ လုပ္ဖုိ႔၀န္မေလးဘူး၊ ယုတ္စြအဆံုး ကုိယ္႔ကုိယ္႔ကုိယ္
စေတးရမယ္ဆုိေတာင္ စေတးလုိက္ဦးမယ္။
ရင္႔က်က္တဲ႔အခ်စ္
ကုိယ္လုိခ်င္တာေတြကုိ သိေနတယ္။ လုိခ်င္တာကုိ ရမယ္လုိ႔လည္း ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ယံုၾကည္ေနတယ္။
ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ရေအာင္လုပ္ႏုိင္မလဲဆုိတာကုိပါ သိေနပါတယ္။
ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ဘယ္လုိလူစားလဲဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းၿကီးသိေနတယ္။ ဘယ္သူအေပၚမွာမွ မွီခုိအား
ထားမေနဘူး။ကုိယ္႔ဘာသာ ရပ္တည္ႏုိင္တယ္လုိ႔ နွစ္နွစ္ကာကာ ယံုၾကည္တယ္။
ကုိယ္႔ကုိ ခ်စ္ေနတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ေနၿပီး အဲသလုိ အခ်စ္ခံေနရမွန္း ေသခ်ာေအာင္ တစ္ခ်ိန္လံုးၾကုိးစားမ
ေနၿဖစ္ေတာ႔ဘူး။
အေၿခအေနကုိ အကဲခတ္တတ္တယ္။ လက္ေတ႔ြဘ၀ အေပၚမွာ အေၿခခံၿပီးလည္း အမွားအမွန္ ခြဲၿခားႏုိင္
စြမ္းရွိတယ္။ အဲဒီ အစြမ္းအစေတြနဲ႔ ကုိယ္႔ လုိအင္ေတြကုိ ၿပည႔္၀ေအာင္ ကုိယ္႔ဘာသာ နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔
လုပ္ယူတတ္တယ္။
ကုိယ္ကုိယ္႔တုိင္ေရာ တၿခားသူေတြပါ လူသားေတြၿဖစ္တာမုိ႔ အၿပစ္ အနာအဆာ မကင္းမွန္း သိေနတယ္။
အဲေတာ႔ အမွားလုပ္မိသြားခဲေပမယ္႔ အားငယ္မသြား၊စိတ္ဓါတ္က်မသြားဘူး။
ကုိယ္႔ဘ၀အတြက္ ကုိယ္႔သာ တာ၀န္ယူရမယ္လုိ႔ နားလည္တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း အရာရာကုိ ကုိယ္ၿခယ္
လွယ္လုိ႔ မရႏုိင္မွန္း၊ ကုိယ္ၿဖစ္ေစခ်င္တုိင္း ၿဖစ္မလာႏုိင္မွန္း သိေနတယ္။
ဘယ္သူရွိရွိ မရွိရွိ ကုိယ္႔ဘာသာ ေနတတ္ေနတယ္။
ပစၥဳပၸန္မွာ ေနေနေပမယ္႔ အတ္ိတ္ သင္ခန္းစာေတြကုိ ထည္႔သြင္းခ်ိန္ဆရင္း အနာဂါတ္အတြက္လည္းၾကုိတင္
ၿပင္ဆင္ထားတယ္။
စာနာစိတ္ေတြ၊ေနာင္တေတြနဲ႔အတူ လုိအပ္သလုိ မိမိကုိယ္ကုိယ္ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲႏုိင္ စြမ္းေတြလည္းရွိေန
တယ္။
ဒုကၡခံမွ၊ အနာခံမွ အသာစံရတတ္မွန္း နားလည္ေနတယ္။အေတြ႔အၾကံံု အသစ္နဲ႔ ရင္႔က်က္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္
ဒုကၡခံရမွာကုိ ၀န္မေလးဘူး။
ဆံုးရွုံးမွဳကုိ အသာတၾကည္လက္ခံႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္႔ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ အဆံုးမခံဘူး။
ကုိယ္႔ဘ၀ေတာ႔ အပ်က္မခံဘူး။
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔လဲ ကုိယ္႔မွာခ်စ္ရမဲ႔သူရွိလာပီဆုိ သူကုိယ္႔ကုိယ္ဘယ္လုိအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္တာလဲဆုိတာ ဒီပုိ႔ေလး
ကုိဖတ္မိပီးစဥ္းစားႏုိင္ပါေစေနာ္။အေပၚနဲ႔ေအာက္ကုိႏွုိင္းယွဥ္ပီးဖတ္ပါေနာ္။
အခ်စ္နဲ႔ပတ္သတ္ပီးအမ်ားၾကီးမသိပါဘူး။သိသေလာက္ေတာ႔ေဖၚၿပေပးလုိက္ပါတယ္။
ခ်စ္တယ္လုိ႔သူကေၿပာလာပီဆုိ သူကကုိယ္႔ကုိဘယ္လုိမ်ိဳးခ်စ္ခ်င္တာလဲ သူအခ်စ္ကရင္႔က်က္တဲ႔
အခ်စ္မ်ိဳးလားဒါမွမဟုတ္ ကေလးဆန္တဲ႔အခ်စ္မ်ိဳးလားဆုိတာစဥ္းစားရမွာေပါ႔ေလ။အဲလုိနဲ႔ ၂မ်ိဳး
၂စားခြဲထုတ္ၿကည္႔လုိက္ပါတယ္။
ကေလးဆန္တဲ႔အခ်စ္
ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ မရလုိ႔ မၿဖစ္ေတာ႔ဘူး။
တၿခားသူေတြကုိ ကုိယ္႔နဲ႔ႏွဳိင္းၿပီး ၿမင္ေနတယ္။ကုိယ္႔ကုိယ္ပြားလုိ႔လည္းထင္ေနတယ္။တၿခားသူတစ္
ေယာက္ေယာက္အနားမွာ ရွိေနမွ ကုိယ္႔ဘ၀က ၿပည္႔စံုမွာလုိ႔လည္း ခံယူထားတယ္။
ကုိယ္႔ကုိ ခ်စ္တယ္လုိ႔ တစ္ခ်ိန္လံုး ေၿပာေန၊ အားေပးေနဖုိ႔လုိတယ္။
ကုိယ္႔ရဲ႔ရုပ္ပုိင္း၊ စိတ္ပုိင္း လုိအင္ေတြ ၿပည္႔၀ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ တၿခားသူေတြအေပၚမွာ မွီခုိေနရတယ္။
ကုိယ္႔ခံစားခ်က္ေတြကုိ ထိန္းသိမ္းႏုိင္စြမ္းမရွိဘူး။ အားငယ္စိတ္ ၀င္လာဖုိ႔၊စိတ္ဓါတ္က်သြားဖုိ႔ကလည္း
ဘာဆုိဘာမွ မခက္ဘူး။
ေသခ်ာတာ၊ခုိင္မာတာကုိပဲ အငမ္းမရ လုိခ်င္ေနတယ္။
ကုိယ္႔ခ်စ္တဲ႔သူသာ အနားမွာ မရွိရင္ ကုိယ္လည္း ေနစရာမရွိေတာ႔သလုိ ခံစားရတယ္။
ဒါဆုိဒါမွ၊ အခုဆုိ ခုမွ ဆုိၿပီးပစၥဳပၸန္ ကုိပဲဦးစားေပးေနတတ္တယ္။
သည္ကမၻာေလာကၾကီးမွာ ကုိယ္ တစ္ေယာက္တည္းသာ အေရးၿကီးတယ္လို႔ ခံယူတယ္။ ကုိယ္႔ၿဖစ္ခ်င္တာ
အားလံုးကုိယ္႔ၿဖစ္ေစခ်င္သလုိပဲ ၿဖစ္ကုိၿဖစ္ရမယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ထားတယ္။
အေၿပာင္းအလဲတခု ၿဖစ္လာမွာကုိ္ ေသမေလာက္ ေၾကာက္တယ္။ဒုကၡခံဖုိ႔လည္း စိတ္ကုိ မကူးမိဘူး။
ကုိယ္႔ခ်စ္တဲ႔သူနဲ႔ မခြဲမခြာရွိေနဖုိ႔ အတြက္ ဘာကုိမဆုိ လုပ္ဖုိ႔၀န္မေလးဘူး၊ ယုတ္စြအဆံုး ကုိယ္႔ကုိယ္႔ကုိယ္
စေတးရမယ္ဆုိေတာင္ စေတးလုိက္ဦးမယ္။
ရင္႔က်က္တဲ႔အခ်စ္
ကုိယ္လုိခ်င္တာေတြကုိ သိေနတယ္။ လုိခ်င္တာကုိ ရမယ္လုိ႔လည္း ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ယံုၾကည္ေနတယ္။
ဘယ္လုိနည္းနဲ႔ရေအာင္လုပ္ႏုိင္မလဲဆုိတာကုိပါ သိေနပါတယ္။
ကုိယ္႔ကုိကုိယ္ ဘယ္လုိလူစားလဲဆုိတာ ေကာင္းေကာင္းၿကီးသိေနတယ္။ ဘယ္သူအေပၚမွာမွ မွီခုိအား
ထားမေနဘူး။ကုိယ္႔ဘာသာ ရပ္တည္ႏုိင္တယ္လုိ႔ နွစ္နွစ္ကာကာ ယံုၾကည္တယ္။
ကုိယ္႔ကုိ ခ်စ္ေနတယ္လုိ႔ ယံုၾကည္ေနၿပီး အဲသလုိ အခ်စ္ခံေနရမွန္း ေသခ်ာေအာင္ တစ္ခ်ိန္လံုးၾကုိးစားမ
ေနၿဖစ္ေတာ႔ဘူး။
အေၿခအေနကုိ အကဲခတ္တတ္တယ္။ လက္ေတ႔ြဘ၀ အေပၚမွာ အေၿခခံၿပီးလည္း အမွားအမွန္ ခြဲၿခားႏုိင္
စြမ္းရွိတယ္။ အဲဒီ အစြမ္းအစေတြနဲ႔ ကုိယ္႔ လုိအင္ေတြကုိ ၿပည႔္၀ေအာင္ ကုိယ္႔ဘာသာ နည္းမွန္လမ္းမွန္နဲ႔
လုပ္ယူတတ္တယ္။
ကုိယ္ကုိယ္႔တုိင္ေရာ တၿခားသူေတြပါ လူသားေတြၿဖစ္တာမုိ႔ အၿပစ္ အနာအဆာ မကင္းမွန္း သိေနတယ္။
အဲေတာ႔ အမွားလုပ္မိသြားခဲေပမယ္႔ အားငယ္မသြား၊စိတ္ဓါတ္က်မသြားဘူး။
ကုိယ္႔ဘ၀အတြက္ ကုိယ္႔သာ တာ၀န္ယူရမယ္လုိ႔ နားလည္တယ္။ တစ္ဖက္ကလည္း အရာရာကုိ ကုိယ္ၿခယ္
လွယ္လုိ႔ မရႏုိင္မွန္း၊ ကုိယ္ၿဖစ္ေစခ်င္တုိင္း ၿဖစ္မလာႏုိင္မွန္း သိေနတယ္။
ဘယ္သူရွိရွိ မရွိရွိ ကုိယ္႔ဘာသာ ေနတတ္ေနတယ္။
ပစၥဳပၸန္မွာ ေနေနေပမယ္႔ အတ္ိတ္ သင္ခန္းစာေတြကုိ ထည္႔သြင္းခ်ိန္ဆရင္း အနာဂါတ္အတြက္လည္းၾကုိတင္
ၿပင္ဆင္ထားတယ္။
စာနာစိတ္ေတြ၊ေနာင္တေတြနဲ႔အတူ လုိအပ္သလုိ မိမိကုိယ္ကုိယ္ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲႏုိင္ စြမ္းေတြလည္းရွိေန
တယ္။
ဒုကၡခံမွ၊ အနာခံမွ အသာစံရတတ္မွန္း နားလည္ေနတယ္။အေတြ႔အၾကံံု အသစ္နဲ႔ ရင္႔က်က္ႏုိင္ဖုိ႔ အတြက္
ဒုကၡခံရမွာကုိ ၀န္မေလးဘူး။
ဆံုးရွုံးမွဳကုိ အသာတၾကည္လက္ခံႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ကုိယ္႔ကုိယ္ကုိယ္႔ေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ အဆံုးမခံဘူး။
ကုိယ္႔ဘ၀ေတာ႔ အပ်က္မခံဘူး။
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔လဲ ကုိယ္႔မွာခ်စ္ရမဲ႔သူရွိလာပီဆုိ သူကုိယ္႔ကုိယ္ဘယ္လုိအခ်စ္မ်ိဳးနဲ႔ခ်စ္တာလဲဆုိတာ ဒီပုိ႔ေလး
ကုိဖတ္မိပီးစဥ္းစားႏုိင္ပါေစေနာ္။အေပၚနဲ႔ေအာက္ကုိႏွုိင္းယွဥ္ပီးဖတ္ပါေနာ္။
No comments:
Post a Comment